Doç. Dr. Kültegin Ögel Antidepresanlanmak
antidepresanlar Hakkında Ne Çok Şey Biliyoruz. Ya Da Hiçbir Şey Bilmiyoruz. Ya Da Hepsi Doğru!
psikiyatriye İlk Başladığım Yıllarda Tofranil, Laroxyl Gibi İlk Nesil Antidepresan İlaçlar Vardı. Kimi Ağız Kuruluğu Yapar, Kimi Kilo Yapardı. Bazıları Hastayı Çok Uyuturdu.
ama Ne Şahane Etkileri Vardı! Tüm Şalterleri Kapanmış Olan Depresyonlulara, Bir Jeneratör Gibi Etki Ederlerdi.
sonra Zaman İçinde Prozac Keşfedildi Ve Ülkemize Geldi. Bu Bir Devrimdi. Diğer İlaçlardan Çok Farklıydı. Günde Tek Doz Kullanmak Yeterliydi. Hasta İntihar Amaçlı İçse Bile, Öldürmüyordu. Yan Etkileri Çok Azdı. Ama Pahalıydı.
kısa Süre İçinde Ona Benzeyen Lustral, Faverin, Seroxat, Cipram Gibi İlaçlar Da Piyasaya Girdi. Bir Hekim Olarak Seçeneklerimiz Artıyordu.
artan Başka Bir Şey İse İlaç Firmalarının Bizleri Keşfetmesiydi. Kapımızdan Hiç Eksik Olmuyorlardı.
toplum Depresyonu Hiç Bilmiyordu. Depresyona “deprasyon” Denen Yıllardı. Yaygın Bir Hastalık Olan Depresyonun Önce Tanınması, Sonra Tedavi Edilmesi Gerekiyordu. Bu Nedenle Depresyonu Halka Tanıtmaya Başladık.
o Güne Kadar Kapı, Kapı Doktor Dolaşan, Onlarca Film Çektiren, Kan Veren Hastalar Gerçekte Depresyon Olduklarının Farkına Varmaya Başlamıştı. “günde Bir Hap İle 1 Ay Sonra Düzelmek Mucizesi” Gerçekleşiyordu. Hastalar Memnundu, Bizim De Narsisizmimiz Uç Boyutlardaydı.
ne Olduysa O Yıllarda Oldu. İlaç Firmaları Ve Doktorlar, Kontrolden Çıktı. Antidepresanlar Her Şeye Yazılmaya Başlandı. Toplumun “antidepresan Deneyimli Bireyleri” Gazetelerde Boy Gösterip, Antidepresan Taraftarlığına Savundu.
küçük Amerika Oluverdik. “herkese Bir Antidepresan” Kampanyasının Baş Destekleyicileri Toplumun Bizzat Kendisiydi.
ama Gerçek Neydi? Antidepresanlar Mutluluk İlacı Değildi. Bir Şey Yaratma Becerisine Sahip Değillerdi. Sadece Kişide Depresyon Varsa Onu İyileştiriyordu. Bu Durumda Depresyon Kalktığı İçin, Mutsuzluk Kalkıyordu.
yani Mutluluk Yaratmaları Söz Konusu Değildi. Yani Bir Hastalık Söz Konusuysa İyileştiriyordu Antidepresanlar. Beklenti, İlaçların Boyunu Aştı.
hasta Olmayanların Beklentilerini İlaçlar Karşılamadı, Onlar Da Bu İlaçları Yerin Dibine Batırdı. Hastalar Da, İlaçlardan Korkmaya Başladı.
antidepresanlar, Sağlıklı Olanlarda Etkin Değildir. Gerektiği Yerde Ve Uygun Zamanda Kullanıldıkları Takdirde Bir Kahraman Olabilirler.
yoksa Sadece Şarlatan Olabilirler. Sabahları Tv Ekranlarına Çıkıp, Her Konuda Ahkam Kesenlere Benzerler.
nerede, Ne Zaman, Nasıl Ve Hangi Antidepresan? İşte Bu Soruların Yanıtları Doğru Olduğu Zaman, Her Şey Yerli Yerine Oturacaktır.
Gerektiğinde Antidepresanlanmak, Depresyonlanmaktan İyidir...
doç. Dr. Kültegin Ögel
antidepresanlar Hakkında Ne Çok Şey Biliyoruz. Ya Da Hiçbir Şey Bilmiyoruz. Ya Da Hepsi Doğru!
psikiyatriye İlk Başladığım Yıllarda Tofranil, Laroxyl Gibi İlk Nesil Antidepresan İlaçlar Vardı. Kimi Ağız Kuruluğu Yapar, Kimi Kilo Yapardı. Bazıları Hastayı Çok Uyuturdu.
ama Ne Şahane Etkileri Vardı! Tüm Şalterleri Kapanmış Olan Depresyonlulara, Bir Jeneratör Gibi Etki Ederlerdi.
sonra Zaman İçinde Prozac Keşfedildi Ve Ülkemize Geldi. Bu Bir Devrimdi. Diğer İlaçlardan Çok Farklıydı. Günde Tek Doz Kullanmak Yeterliydi. Hasta İntihar Amaçlı İçse Bile, Öldürmüyordu. Yan Etkileri Çok Azdı. Ama Pahalıydı.
kısa Süre İçinde Ona Benzeyen Lustral, Faverin, Seroxat, Cipram Gibi İlaçlar Da Piyasaya Girdi. Bir Hekim Olarak Seçeneklerimiz Artıyordu.
artan Başka Bir Şey İse İlaç Firmalarının Bizleri Keşfetmesiydi. Kapımızdan Hiç Eksik Olmuyorlardı.
toplum Depresyonu Hiç Bilmiyordu. Depresyona “deprasyon” Denen Yıllardı. Yaygın Bir Hastalık Olan Depresyonun Önce Tanınması, Sonra Tedavi Edilmesi Gerekiyordu. Bu Nedenle Depresyonu Halka Tanıtmaya Başladık.
o Güne Kadar Kapı, Kapı Doktor Dolaşan, Onlarca Film Çektiren, Kan Veren Hastalar Gerçekte Depresyon Olduklarının Farkına Varmaya Başlamıştı. “günde Bir Hap İle 1 Ay Sonra Düzelmek Mucizesi” Gerçekleşiyordu. Hastalar Memnundu, Bizim De Narsisizmimiz Uç Boyutlardaydı.
ne Olduysa O Yıllarda Oldu. İlaç Firmaları Ve Doktorlar, Kontrolden Çıktı. Antidepresanlar Her Şeye Yazılmaya Başlandı. Toplumun “antidepresan Deneyimli Bireyleri” Gazetelerde Boy Gösterip, Antidepresan Taraftarlığına Savundu.
küçük Amerika Oluverdik. “herkese Bir Antidepresan” Kampanyasının Baş Destekleyicileri Toplumun Bizzat Kendisiydi.
ama Gerçek Neydi? Antidepresanlar Mutluluk İlacı Değildi. Bir Şey Yaratma Becerisine Sahip Değillerdi. Sadece Kişide Depresyon Varsa Onu İyileştiriyordu. Bu Durumda Depresyon Kalktığı İçin, Mutsuzluk Kalkıyordu.
yani Mutluluk Yaratmaları Söz Konusu Değildi. Yani Bir Hastalık Söz Konusuysa İyileştiriyordu Antidepresanlar. Beklenti, İlaçların Boyunu Aştı.
hasta Olmayanların Beklentilerini İlaçlar Karşılamadı, Onlar Da Bu İlaçları Yerin Dibine Batırdı. Hastalar Da, İlaçlardan Korkmaya Başladı.
antidepresanlar, Sağlıklı Olanlarda Etkin Değildir. Gerektiği Yerde Ve Uygun Zamanda Kullanıldıkları Takdirde Bir Kahraman Olabilirler.
yoksa Sadece Şarlatan Olabilirler. Sabahları Tv Ekranlarına Çıkıp, Her Konuda Ahkam Kesenlere Benzerler.
nerede, Ne Zaman, Nasıl Ve Hangi Antidepresan? İşte Bu Soruların Yanıtları Doğru Olduğu Zaman, Her Şey Yerli Yerine Oturacaktır.
Gerektiğinde Antidepresanlanmak, Depresyonlanmaktan İyidir...
doç. Dr. Kültegin Ögel