Donerim Demistin

  Soguk bir sonbahar aksamiydi. Hava kararmis, yagmur baslamisti. Duslerimize yagmur yagiyordu ellerimizi. Gozlerin donuk bedenin halsizdi. Gizli bir el kalkis hazirlanan otobuse binmek icin seni surukler gibiydi. Sanki kalmak istiyordun. “baharda donerim” demistin hatirliyor musun ?” Sakin beni unutma bekle.”Ben seni unutmadim sevgili, ben seni unutmadim. Butun kis baharda donecegin gunun hayaliyle isindim. Minik opucuklerle uyandirip gunesin dogusunu gosterecektim sana. Ciceklerin, denizin, kumasalin, gunesin tadina birlikte varacak , gun batimlarinda denizle birlesen ufuk cizgisini birlikte seyredecek, ay isiginda mutluluk sarkimizi soyleyecektik.  Yalan degil kacamak sevdalara takildim yoklugunda bir sure. Sana benzeyen her seyi sevdim ben. Sevdigi her seyde senden izler vardi. Aradigimi buldum sandim ama yanildim , buldugum sen degildin. Olmadik zamanlarda aklima dustun, zamansiz yaralandim. Her sabah seni bulmak icin yolara dusmek geldi icimden ama gidemedim.Yalnizligin acisiyla gurur satin alir oldum her gece. “Gelir” dedim kendi kendime, “Soz verdi gelmesi gerek.” Bekledim.Kendimi param parca hissetim ama yine de sana kizamadim.Unuttum kotu sozlerini Unuttum kapinda bekletildigimi.Unuttum telefonlarima cevap vermedigini, kavgalarimizi unuttum.Bir tek seni unutmadim sevgili, bir tek seni unutamadim. Hep donmeni bekledim. Zamanla alistim acilara , olum ilanlarinda kendiliginden siline adreslere. Alistim sevdiklerimin yokluguna. Ama yalnizliga alisamadim, hasrete alisamadim, sensizlige alisamadim. Hep donmeni bekledim.Olamadi gulum bir araya gelemedik. Oysa daha yolun basindaydik, tomurcuktuk daha catlamaya hazir. Bahar gelmeden ayrildik. Simdi artan yalnizligim , buyuyen yoklugu var . duvarlarda gozlerinin izi , kapi kollarinda parmak izlerin sakli. Sen neredesin sevgili, varligin nerede ?. bir mevsim dondu , sen donmedin.Duslerim boyle daginik degildi eskiden. Kara bulutlar gibi kumelenip bir yere, acilarim yuregimde coreklenmisti gece yarilarinda. Ozlemlerim hic bu kadar olmamisti gun isigina. Hasret bu kadar buyumemisti. Simdi gocebe olmus yuregimle her sabah yeni yolculuklara cikiyorum. Umudun turkusunu soyluyorum oksuz bakislarimla.... Yazan:Hilal Baran