F
feyza05
Ziyaretçi
KOMŞU OLMAK, KOMŞU KALMAK
Anaya, babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızda arkadaşa, yolcuya ve maliki bulunduğunuz kimselere iyilik edin.... (Nisa Suresi 36)
Şerrinden komşusunun güveninde olmadığı kimse gerçek mümin olmaz. ( Hadis-i Şerif)
Ev halkından sonra en çok yüz yüze gelip muhatap olduğumuz kişilerdir komşularımız. Bazen evlerin, bazen sevinçlerin, bazen kederlerin bazen öfkelerin… Paylaşmayı bildikten sonra hayata dair paylaşılması gereken ne varsa paylaşılır.
Öğle yemeği sonrası etrafı çabucak toparlayıp okula gitme hazırlığı içerisindeydim. Kapının hızlı hızlı çalışı ve küçük kızımın ağlama sesiyle irkildim. Kapıyı açınca gördüğüm manzara bir hayli ilginç gelmişti gözlerime. Yüzü gözü toz toprak içerisinde, saçlarının içi kumlarla dolmuştu. Gözlerinden akan yaşlarla yol yol olmuş yüzü, doğallığın en içtenliğini yansıtıyordu adeta. Ayakları da nasibini almıştı bu durumdan. Kızımı kucaklayıp banyoya götürdüm. Bir güzel yıkadım.
Okula giderken komşumuz Cemile Hanım yoluma çıkarak:
—Hoca Hanım senin küçük kız oğlumun başını kumla doldurmuş. Çok sinirlendim. Nerdeyse evinize gelip kızınızı dövecektim.
—Sizin oğlan da aynısını yapmış. Nedense benim içimden sizin evinize gelip oğlunuzu dövmek gelmedi. Ben kızımı bir güzel yıkadım. Böylece tertemiz oldu. Ama siz ne yaparsınız bilemem. Siz otuz yaşınızdasınız, onlar henüz altı yaşındalar. Onlarla aramızda boy ve yaş farkı var. Kararı size bırakıyorum.
Okul çıkışı Cemile Hanım yine beni yolda karşılayarak:
—Çayı demledim. Puf böreği de yaptım. Çantanı koy gel de biraz oturalım. Diğer komşular da geldiler.
—Evine gittiğim zaman oğlunu kucağıma çekerek:
—Gürkan, arkadaşının saçına kum doldurduğun için sana teşekkür ederim Yoksa annenle epeydir görüşemiyorduk. Komşu olduğumuzu bize hatırlattınız. Üstelik beni yaptığı böreklerden mahrum ediyordu. Sayende onları yeme fırsatı bulabildim.
Cemile Hanım kahkahalarla gülüyordu. Sen okula gittikten sonra komşularla oturup senin arkandan konuştuk.“O, bu dünyanın insanı değil” dedik.
—Yanılıyorsunuz! Ben bu dünyanın insanıyım. Bu dünyanın insanı olmasaydım senin yaptığın böreklerden yiyemezdim.
Bazen en iyi ortamların en kötü ortamlar sonunda oluşabileceği de göz ardı edilmemelidir. Bu sayede birbirimizi hem iyi tanımış oluruz hem de, eksikliklerimizin farkına varır telafi etme yoluna gideriz.
Evi yakın, kendisi uzak komşular olmamak dileğiyle…
Ebru32
Anaya, babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızda arkadaşa, yolcuya ve maliki bulunduğunuz kimselere iyilik edin.... (Nisa Suresi 36)
Şerrinden komşusunun güveninde olmadığı kimse gerçek mümin olmaz. ( Hadis-i Şerif)
Ev halkından sonra en çok yüz yüze gelip muhatap olduğumuz kişilerdir komşularımız. Bazen evlerin, bazen sevinçlerin, bazen kederlerin bazen öfkelerin… Paylaşmayı bildikten sonra hayata dair paylaşılması gereken ne varsa paylaşılır.
Öğle yemeği sonrası etrafı çabucak toparlayıp okula gitme hazırlığı içerisindeydim. Kapının hızlı hızlı çalışı ve küçük kızımın ağlama sesiyle irkildim. Kapıyı açınca gördüğüm manzara bir hayli ilginç gelmişti gözlerime. Yüzü gözü toz toprak içerisinde, saçlarının içi kumlarla dolmuştu. Gözlerinden akan yaşlarla yol yol olmuş yüzü, doğallığın en içtenliğini yansıtıyordu adeta. Ayakları da nasibini almıştı bu durumdan. Kızımı kucaklayıp banyoya götürdüm. Bir güzel yıkadım.
Okula giderken komşumuz Cemile Hanım yoluma çıkarak:
—Hoca Hanım senin küçük kız oğlumun başını kumla doldurmuş. Çok sinirlendim. Nerdeyse evinize gelip kızınızı dövecektim.
—Sizin oğlan da aynısını yapmış. Nedense benim içimden sizin evinize gelip oğlunuzu dövmek gelmedi. Ben kızımı bir güzel yıkadım. Böylece tertemiz oldu. Ama siz ne yaparsınız bilemem. Siz otuz yaşınızdasınız, onlar henüz altı yaşındalar. Onlarla aramızda boy ve yaş farkı var. Kararı size bırakıyorum.
Okul çıkışı Cemile Hanım yine beni yolda karşılayarak:
—Çayı demledim. Puf böreği de yaptım. Çantanı koy gel de biraz oturalım. Diğer komşular da geldiler.
—Evine gittiğim zaman oğlunu kucağıma çekerek:
—Gürkan, arkadaşının saçına kum doldurduğun için sana teşekkür ederim Yoksa annenle epeydir görüşemiyorduk. Komşu olduğumuzu bize hatırlattınız. Üstelik beni yaptığı böreklerden mahrum ediyordu. Sayende onları yeme fırsatı bulabildim.
Cemile Hanım kahkahalarla gülüyordu. Sen okula gittikten sonra komşularla oturup senin arkandan konuştuk.“O, bu dünyanın insanı değil” dedik.
—Yanılıyorsunuz! Ben bu dünyanın insanıyım. Bu dünyanın insanı olmasaydım senin yaptığın böreklerden yiyemezdim.
Bazen en iyi ortamların en kötü ortamlar sonunda oluşabileceği de göz ardı edilmemelidir. Bu sayede birbirimizi hem iyi tanımış oluruz hem de, eksikliklerimizin farkına varır telafi etme yoluna gideriz.
Evi yakın, kendisi uzak komşular olmamak dileğiyle…
Ebru32
paylaşımlarınızın devamını diliyoruz