sende kalmış -cemal safi

sende kalmış

Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim

Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.

Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim

Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.



Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu

Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu

Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu

Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.



Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,

Saçlarına hasreti tanımayan hallerim,

Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim

Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış.



Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam,

Avunabilmek için bir tavla atıyorsam,

Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam,

Sende kalmış demektir, ladesim sende kalmış.



Dostlar da muhabbeti kestiler, lüzum da yok.

Zaten senden ziyade sohbetim, sözüm de yok.

Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok.

Aynalarda kendimi göresim sende kalmış.



Sende kalmış umudum, saadet çağım sende,

Sende kalmış huzurum, tüten ocağım sende,

Sende hayat kaynağım, duygu membağım sende,

Can diyorum sana,can kafesim sende kalmış.



Allah' ım düşmanımı düşürmesin bu zaafa,

Sanki her noksanımı mecburum itirafa,

Hangi şarkıya girsem, notalar do re mi fa

Sol diyorum sana sol, la sesim sende kalmış.



Gel Tanrıya borcunu teslim etsin bu yürek,

Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek,

Kelime-i şahadet getirmem için gerek,

Son diyorum sana, son nefesim sende kalmış.

cemal safi

vurgun

Gözlerim uykuyla barıştı sanma

Sen gittin gideli dargın sayılır

Ben de bir zamanlar sevildim ama

Seninki düpedüz vurgun sayılır



Ne kadar zulmetsen ah etmem sana

Her iki cihanda gül kana kana

Seninle cehennem ödüldür bana

Sensiz cennet bile sürgün sayılır



Yalan mı söyledin göz göre göre

Ne zaman dolacak verdiğin süre

Gönülden gördüğüm takvime göre

Aldığım her nefes bir gün sayılır

cemal safi

tek hece

Var mı beni içinizde tanıyan?

Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.

Kalmasa da şöhretimi duymayan,

Kimliğimi tarif etmek zor benim...



Bülbül benim lisanımla ötüştü.

Bir gül için can evinden tutuştu.

Yüreğine Toroslar'dan çığ düştü.

Yangınımı söndürmedi kar benim...



Niceler sultandı, kraldı, şahtı.

Benimle değişti talihi bahtı,

Yerle bir eylerim tac ile tahtı,

Akıl almaz hünerlerim var benim...



Kamil iken cahil ettim alimi,

Vahşi iken yahşi ettim zalimi,

Yavuz iken zebun ettim Selim'i,

Her oyunu bozan gizli zor benim...



Yeryüzünde ben ürettim veremi.

Lokman Hekim bulamadı çaremi.

Aslı için kül eyledim Kerem'i.

İbrahim'in atıldığı kor benim...



Sebep bazı Leyla, bazı Şirin'di.

Hatrım için yüce dağlar delindi.

Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.

Kuvvet benim, kudret benim, fer benim...



İlahimle Mevlana'yı döndürdüm.

Yunus'umla öfkeleri dindirdim.

Günahımla çok ocaklar söndürdüm.

Mevla'danım, hayır benim, şer benim...



Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da

Görünmezim cismim de yok, resmim de

Dil üzmezim, tek hece var ismimde

Barınağım gönül denen yer benim



Benim için yaratıldı Muhammed

Benim için yağdırıldı o rahmet

Evliyanın sözündeki muhabbet

Embiyanın yüzündeki nur benim

cemal safi

sensiz olmadı

Kaybolan neşemi şarkıda, sazda,

Bulmayı denedim, sensiz olmadı,

Felekten bir gece çalıp biraz da,

Gülmeyi denedim, sensiz olmadı...



Hasreti herkesten çok tanıyorum,

Bu zehrin üstüne yok sanıyorum,

Yaşlı gözlerimden utanıyorum,

Silmeyi denedim, sensiz olmadı...



Doğmanı bekledim battığın yerden,

Dönmeyı bilmedin gittiğin yerden,

Beni sarhoş diye sattığın yerden,

Gelmeyi denedim, sensiz olmadı...



Evlenmiş dediler, çıldıracaktım,

Resim, mektup, şiir, ne varsa yaktım,

İlmeği kaç defa boynuma taktım,

Ölmeyi denedim, sensiz olmadı...

cemal safi

ağlarsın

Kırdığın kadehte kalan ömrümden,

Ağlarsın içtiğin yılları bilsen.

Hicrinle sararıp solan ömrümden,

Ağlarsın biçtiğin dalları bilsen.



Sefiller gücünü bende sınadı,

Kimi kaçık dedi, kimi bunadı;

Berdûş eleştirdi, sarhoş kınadı,

Ağlarsın düştüğüm dilleri bilsen.



Ar ettim sakladım uğraşlarımı,

Haberdâr etmedim sırdaşlarımı.

Gizlemek isterken gözyaşlarımı,

Ağlarsın seçtiğim yolları bilsen.



Felsefe böyledir dîvânelerde,

Teselli aranır bahanelerde,

Bir kadeh mey için meyhânelerde,

Ağlarsın döktüğüm dilleri bilsen.



Ateşe su dedim göz göre göre,

Aklım zavallıydı duyguma göre,

Bahtına şükretti Mecnûn bin kere,

Ağlarsın düştüğüm çölleri bilsen.

cemal safi

aklım çıkıyor

İçmeden resmine bakamıyorum

Kırılırsın diye aklım çıkıyor

İçince karşına çıkamıyorum

Darılırsın diye aklım çıkıyor...



Korkarım derdimi sana dökerken

Utanır gözümden yaşlar akarken

Uzunca yazamam belki okurken

Yorulursun diye aklım çıkıyor....



Yakasız gömleği giysem eğnime

Biricik resmini koysam koynuma

Nezaman geçirsem ipi boynuma

Sarılırsın diye aklım çıkıyor.....



Her beden bir candan sorumlu sanma

Hey ! Ruhu kalbimi saran muamma...!

Benim bir kurşunluk işim var amma!

Vurulursun diye aklım çıkıyor....

cemal safi