A
akkuru
Ziyaretçi
Zihinsel engelliler savunma mekanizmalarına daha mı çok daha mı az başvururlar?
Kaygı durumu çok yaşandığından savunma mekanizmaları zihinsel engelliler tarafından daha çok kullanılır. Başarısızlık alışkanlık haline gelirse, kaygı durumu azalırsa savunma mekanizmaları az kullanılır.
En çok inkâr kullanılıyor.
Zihinsel engelliler esneklikten yoksun olduğundan uygun olmayan savunma mekanizmalarına yönelebilir.
Özdeşleşme; kendini değersiz hissettiğinde değer verdiği biriyle özdeşleşir.
Özleştirme; değer verdiği kişinin isteğini yerine getirir.
İnsanların çeşitli gereksinim yapıları vardır. Başarılı olma önemli bir yer tutar. Normal insan başarı ve başarısızlığı dengeler. Yaşam pürüzsüz değildir. Başarısızlık halinde durumu, kendimizi ve kendimiz dışındaki etmenleri değerlendiririz.
Zihinsel engelliler bu değerlendirmeyi yapabilir mi?
Olayları çok yönlü değerlendiremez. Kendi dışındaki etmenleri sorumlu tutar ve başarısızlığı kabul eder. Pasifleşir. Çabaları başarısızlığı önlemeye dönüşür. Önleme ders almak şeklinde değil, olaydan kaçarak olur.
Sosyal kabul de önemli bir gereksinimdir. Damgalanan kişilerin başkaları tarafından kabulü çok zordur. Bir insanın gereksinimi engellendiğinde gereksinimi çoğalır. Gereksinimleri ve engelleri daha fazla olan zihinsel engellilerin sosyal kabulleri çok önemlidir.
Çocuk ihtiyaçları karşılandıktan sonra kendi vücudunu diğer nesnelerden ayırır. Nesneleri inceler, çevresini değiştirmeye, baş etmeye çalışır. Bu aktif olma gereksinimidir. Bu da başarıyı gerektirir. Başarısızlık girişkenlik eylemlerini zayıflatır. Zihinsel engelliler yetişkinlerin kontrolüne, onayına yorumuna bağlı kalır.
İnsanların davranışları pekiştirmeyle yerleşir. Ödül gereksinimi somuttan soyuta doğru yol izler. Zihinsel engellilerin daha çok somut ödüllere gereksinimleri vardır. Normallerde bir süre sonra ödül davranışın kendisi olurken, zihinsel engellilerde sistematik olarak ödülün somuttan soyuta dönüştürülmesi gerekir.
Kaygı durumu çok yaşandığından savunma mekanizmaları zihinsel engelliler tarafından daha çok kullanılır. Başarısızlık alışkanlık haline gelirse, kaygı durumu azalırsa savunma mekanizmaları az kullanılır.
En çok inkâr kullanılıyor.
Zihinsel engelliler esneklikten yoksun olduğundan uygun olmayan savunma mekanizmalarına yönelebilir.
Özdeşleşme; kendini değersiz hissettiğinde değer verdiği biriyle özdeşleşir.
Özleştirme; değer verdiği kişinin isteğini yerine getirir.
İnsanların çeşitli gereksinim yapıları vardır. Başarılı olma önemli bir yer tutar. Normal insan başarı ve başarısızlığı dengeler. Yaşam pürüzsüz değildir. Başarısızlık halinde durumu, kendimizi ve kendimiz dışındaki etmenleri değerlendiririz.
Zihinsel engelliler bu değerlendirmeyi yapabilir mi?
Olayları çok yönlü değerlendiremez. Kendi dışındaki etmenleri sorumlu tutar ve başarısızlığı kabul eder. Pasifleşir. Çabaları başarısızlığı önlemeye dönüşür. Önleme ders almak şeklinde değil, olaydan kaçarak olur.
Sosyal kabul de önemli bir gereksinimdir. Damgalanan kişilerin başkaları tarafından kabulü çok zordur. Bir insanın gereksinimi engellendiğinde gereksinimi çoğalır. Gereksinimleri ve engelleri daha fazla olan zihinsel engellilerin sosyal kabulleri çok önemlidir.
Çocuk ihtiyaçları karşılandıktan sonra kendi vücudunu diğer nesnelerden ayırır. Nesneleri inceler, çevresini değiştirmeye, baş etmeye çalışır. Bu aktif olma gereksinimidir. Bu da başarıyı gerektirir. Başarısızlık girişkenlik eylemlerini zayıflatır. Zihinsel engelliler yetişkinlerin kontrolüne, onayına yorumuna bağlı kalır.
İnsanların davranışları pekiştirmeyle yerleşir. Ödül gereksinimi somuttan soyuta doğru yol izler. Zihinsel engellilerin daha çok somut ödüllere gereksinimleri vardır. Normallerde bir süre sonra ödül davranışın kendisi olurken, zihinsel engellilerde sistematik olarak ödülün somuttan soyuta dönüştürülmesi gerekir.